De tjokvolle trein lachte me allesbehalve
uitnodigend toe toen ik, enigszins nat van de regen, op een buitengewoon
onchristelijk tijdstip (tien voor acht is erg vroeg
na lange tijd vakantie) aan het Sliedrechtse spoor stond te wachten. Maar ach, ik moest wel, dus stapte braaf en
welgezind de trein in. Ik had tenslotte al
dágen rondgebazuind dat het tijd werd om de hersenen weer op actief te zetten en vrolijk en vlijtig met de
studie der studies verder te gaan.
Veilig en wel belandde ik op Dordrecht
Centraal en na een paar minuten bibberen op het perron, wat mij weer deed beseffen dat
na de zomer de herfst standaard volgt, stapte
vervolgens in de oude vertrouwde intercity richting Leiden. Van duwen en
plekjes net voor iemands neus inpikken hebben de Nederlanders geen weet (toch?), dus ik had al snel een plekje
gevonden naast een slaperige jongeman.Soort zoekt soort, daarom zakte ik al
snel ook lekker onderuit bij het horen van
de liefelijke tonen van Tangarine.
Intens genieten of stiekempjes sluimeren
(slapen lukt me dan net weer niet) is vrij onmogelijk
in een trein, want weldra stond meneer conducteur voor mijn frisse, fruitige neus. Terwijl ik 'de vrucht' van het beste betalingssysteem ever opzocht,
herinnerde ik mij ineens de start van vorig schooljaar. En weg was het relaxte gevoel. De oorstrelende muziek
bereikte mijn hersenen niet meer en alle systemen in mijn hoofd waren actief
bezig met de herinnering aan de eerste collegedag
van 2010/2011. Enigszins benauwd gaf ik mijn chipkaart aan de conducteur. Ik wachtte af. Had het
bureaucratische monster mij weer onterecht uitgeschreven en zou ik weer voor
een frauderend reiziger die van het studentenleven – inclusief gratis reizen – geen afstand
kon nemen, worden aangezien? Ik probeerde me
al voor te bereiden op een pittige discussie. En dat op deze vroege morgen, in
een overvolle coupé met vrij
veel chagrijnige zakenlieden die liever eersteklas - maar dan wel voor de prijs van
tweedeklas - hadden gereisd. Ai, geen aangenaam vooruitzicht.
Maar nee, na een paar tellen later kon ik
opgelucht ademhalen. Jippie, ik
kreeg de chipkaart zonder aanmerkingen terug. Blijkbaar was mijn inschrijving bij het onderwijssysteem
dit maal op rolletjes gelopen en stond er zelfs
gewoon een studentenproduct op mijn kaart. Hoe bestaat het! Een betere start van
dit studiejaar had ik uiteraard niet durven wensen. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten